فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 4، شماره 3، پاییز 90 ، شماره پی در پی 13

بررسی سبک مثنوی طاقدیس

صفحه (0 - 0)
سید مهدی صدرالحفاظی
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
یکی از آثار ادبی که کمتر مورد توجه قرار گرفته و مربوط به دورۀ بازگشت ادبی است، مثنوی طاقدیس است. فهم این اثر به دلیل وجود تعداد زیادی از لغات عربی دشوار و واژه های نامأنوس فارسی کهن، برای عموم کمی مشکل به نظر میرسد. سبک آن تمایل به دو سبک خراسانی و عراقی (دورۀ بازگشت) دارد. در این مقاله سعی شده است سبک مثنوی طاقدیس با توجه به محدودیت صفحات از هر یک از سطوح سه گانۀ فکری، زبانی و ادبی فقط با یک شاخص بررسی شود. (در سطح فکری، ویژگی محتوا، در سطح زبانی، حوزۀ لغات و در سطح ادبی، مقولۀ تشبیه). از جمله نکات مهمی که میتوان به آن اشاره کرد، تأثیرپذیری طاقدیس از مثنوی مولوی است. از ویژگیهای بارز سبک طاقدیس، استفادۀ فراوان از آیات و روایات و همچنین آرایۀ تلمیع است.

کلمات کلیدی